Świadomość chwili

Zanim zacznę, małe ogłoszenie : Na rynku jest ponownie dostępna książka „Dłonie pełne światła” A. Brennan za nawet przyzwoitą cenę jak dobrze poszukacie, bo ceny są czasem podwójne Wspaniała pozycja o energii.

Stała się rzecz niebywała - pierwszy raz od 2,5 roku nie medytowałam w tygodniu. Dopadło mnie przeziębienie z gorączką 39 stopni. Niestety trudno medytować z drapiącym gardłem i ogólnym osłabieniem. Teraz zdałam sobie sprawę jak mi brakuje medytacji, brakuje tego czasu tylko dla mnie - gdy wszyscy już śpią a ja zaczynam być zupełnie gdzie indziej.


Moje dzieci jęczą mówiąc mama dlaczego my nie chorujemy , chociaż no, chociaż raz jak inne dzieci i żebyśmy nie musieli iść do szkoły. Wtedy uśmiecham się tajemniczo mówiąc w myślach : to moja energia was ochrania. Sama teraz chora - ale nie psioczę , tylko dumam co organizm chce mi przekazać. Każda choroba ma jakąś przyczynę tak i teraz myślę - może mówi kobieto zwolnij, nie musisz tak pędzić , nie musi być wszystko takie perfekcyjne. Usiądź i odpocznij, więc wykorzystuję czas choroby by sobie dać miłość i zrozumienie, z troską otulam swoje ciało ciepłą kołderką sącząc gorące mleko z miodem. Na obiad mogą być pierogi z zamrażarki czy krokiety z Biedronki. Nic nie musisz - słyszę , zatrzymaj się...

Ten tydzień - bez medytacji uzmysłowił mi , że przecież aby medytować nie trzeba siadać w ustronnym miejscu i spędzać czas na kontemplacji. Można przecież praktykować medytacje uważności w każdej chwili swojego życia.  Przekonacie się jak wasz umysł filtruje wydarzenia i dźwięki- rejestruje je wszystkie , ale jak Wy nie będziecie świadomi chwili nie zauważycie tego.

Dzisiejszy  poranek

Uważności chwili - wychodzę z domu, rejestruję odgłos zamykanych drzwi, otwieram drzwi od samochodu- trzask, cisza... patrzę  w przednią szybę -  słońce- zamykam oczy, po chwili czuję jak promień  ociepla i rozświetla mi twarz, wzdycham. Zaczynam się kręcić - słyszę jak moja kurtka szeleści - wkładam kluczyki - zastanawiam  się jaki ciekawy  jest odgłos zapalającego się silnika. Włączam radio - trzeszczy wywołując grymas na moje twarzy.

Jadę - zamyślam się , nieświadomy  umysł wciska  pedał hamulca , słyszę mały pisk, jadę dalej.
zatrzymuję się jak co dzień na światłach przy katedrze, przekręcam głowę w lewo, oooo co widzę:
Jezus na krzyżu tuż obok na ścianie budynku. Myślę, staję w tym miejscu za każdym razem jak jadę do pracy  i nie widziałam go. A on przecież tam jest od dawna.

Staję na parkingu - cisza, w uszach mi dzwoni, zamykam oczy - po chwili w uszy wbija się śpiew ptaków. Nie chce mi się wychodzić z ciepłego samochodu, czuję swoją ciężkość ciała i zimne dłonie na kierownicy. Otwieram drzwi - chłód owiewa mi twarz , tup tup... słyszę odgłos butów stukających o ziemię , idę...

Rozumiecie ? Czujecie ?  - świadomość życia , nie tylko bycie świadomym w pozycji lotosu, ale bycie razem z upływającym czasem. Mózg  filtruje rzeczy i ukazuje tylko te , które chcemy świadomie zobaczyć. Zacznijcie żyć uważnie a wtedy można dostrzec - wiele rzeczy jak np. ja Jezusa, który jest  w tamtym miejscu od zawsze , a którego mój zalatany umysł do tej pory nie dostrzegł. Gdy tak spojrzymy na otaczający świat, zrozumiemy, że  nie poruszamy się wtedy schematycznie od  punktu A do punktu B, tylko dostrzegamy inne ścieżki  do innych punktów. A to pierwszy krok do rozwoju naszej świadomości.