Dzieci Boga

Pewnego razu na podwórku naszego świata zebrały się dzieci. Byli tam: Ślicznotka, Ważniak, Zadziora, Mądrala, Wrednotka i Mały. Przezwisko każdego odzwierciedlało jakąś charakterystyczną cechę jego charakteru. 

Ślicznotka wszelkimi sposobami próbowała podkreślić swoje zalety, dlatego też lubiła chwalić się ładną sukienką, cukierkiem lub czymkolwiek innym.Ważniak - ten nie potrzebował potwierdzenia własnej ważności. I bez tego był ważny, sam z siebie.Tylko on posiadał samochodzik na pedały i z godnością jeździł nim po podwórku. Zadziora wiecznie nie dawał spokoju ani sobie, ani innym. Nie był złośliwy, a raczej przewrażliwiony i właśnie tę swoją nadwrażliwość usiłował ukryć pod zewnętrzną arogancją. Mądrala oczywiście był najrozsądniejszy. Robił najlepsze babki z piasku i był z tego bardzo dumny. Mądrala był bardzo zatroskany tym, że inni wiecznie robią coś nie tak, dlatego też starał się wszystkich sprowadzić na właściwą drogę. Wrednotka starała się wszelkimi sposobami zwrócić na siebie uwagę. Tylko że nie bardzo się jej to udawało, chociaż granicy podłości nigdy nie przekraczała. O Małym nie można powiedzieć prawie nic. Niczym szczególnym się nie wyróżniał, zachowywał się cicho i zwyczajnie albo zamyślony kopał łopatką piasek lub milcząc, z szeroko otwartymi oczyma słuchał, co mówią inni.

Wielka Księga Sekretów Osho - 14. Zmieniając kierunek energii

Rozdział 14 - Zmieniając kierunek energii

Ześrodkowanie nie jest celem, jest tylko ścieżką. Dlaczego ono się rozwija, zmienia w eksplozję ? Ponieważ jeśli w jednym punkcie skupi się wiele energii, ten punkt eksploduje. Punkt jest mały, energia wielka. Punkt nie może jej pomieścić, stąd eksplozja.

Ta żarówka może przyjąć określoną ilość elektryczności. Jeśli elektryczności będzie więcej, żarówka eksploduje. Dlatego się ześrodkowujesz, im bardziej jesteś ześrodkowany, tym więcej energii jest w twoim centrum. Kiedy zgromadzi się dużo energii, centrum nie będzie w stanie jej pomieścić i eksploduje.

Dusza + umysł = jedność

Kości w moim widzeniu wewnętrznym są białe i błyszczące. Odbieram je jakby były wypolerowane, wtedy przychodzi skojarzenie, że są jak porcelana. Oczywiście nie, że takie kruche , ale w strukturze zewnętrznej. Parę miesięcy temu tak odebrałam swoją czaszkę, a w tym tygodniu "pokazał" mi się kręgosłup z identycznym odczuciem. W ogóle obraz był w  3D - w tej samej nieograniczonej i ciemnej przestrzeni do której "ulatuję" w medytacjach. Kości klatki piersiowej i kręgosłup, potem zauważyłam wzdłuż niego grubą ciemną linię, która była wygięta w odcinku lędźwiowym. Będąc jedynie obserwatorem sytuacji wdziałam jakieś coś , przypominające haczkę, podniosło tamtą linię i ją wyprostowało umieszczając ponownie w tym samym miejscu. Po tym obraz się rozpłynął.

Po wszystkim, siedząc w nocnej ciemności przyszła dosyć nieoczekiwana myśl, że miałam ucisk na rdzeń kręgowy w lędźwiach co  skutkowało nieznośnym bólem, owa haczka zniwelowała go, prostując rdzeń, który przedstawił mi się w postaci grubej linii. Można by rzec, że zwariowałam, jednak od tej pory ból zmalał co najmniej o połowę, nie budzi mnie w nocy a dziś umyłam wszystkie okna w domu ciesząc się gibkością pleców. Pierwszy raz od wielu miesięcy mogę je wyprostować bez grymasu. 

Wielka Księga Sekretów Osho - 13. Wewnętrzne ześrodkowanie

Rozdział 13 - Wewnętrzne ześrodkowanie

Ludzkie ciało to tajemniczy mechanizm. Działa na dwóch wymiarach. Żeby poznać materię, twoja świadomość wychodzi na zewnątrz. Wszystko co wtedy poznajesz jest materią. Ale twoja świadomość może również wnikać do wnętrza. Wszystko, co wtedy poznajesz, jest niematerią.

Tak naprawdę nie ma żadnego podziału: materia i niemateria są jednym. Rzeczywistość jest jedna, tylko postrzegasz ją na dwa różne sposoby. Wszystkie techniki ześrodkowujące mają w istocie doprowadzić cię do tego punktu w tobie, w którym zmysły nie działają, w którym wychodzisz poza zmysły.