Kiedyś byłem w odwiedzinach u pewnej rodziny. Byli to dźainiści, więc nie jadali w nocy. Dziadek, najstarszy członek rodziny, był miłośnikiem moich książek. Nigdy wcześniej, mnie nie spotkał, a łatwo uwielbiać książkę, martwą rzecz. Przyszedł mnie poznać. Był bardzo stary, miał 92 lata, i nawet wyjście z własnego pokoju było dla niego trudne. Powiedziałem mu, że przyjdę do jego pokoju, a on zaprotestował: „Nie! Tak bardzo cię szanuję, że to ja przyjdę”. Przyszedł więc i zaczął mnie bardzo chwalić:
- Jesteś zupełnie jak tirhankara, jak najważniejsza postać w dźainińskiej mitologii- Mahawira.
Najwięksi nauczyciele nazywani są tirthankarami, dlatego powiedział: „Jesteś zupełnie jak tirthankara”. Chwalił mnie i chwalił, aż w końcu nadszedł wieczór i zapadł zmrok. Pojawił się ktoś z domowników i powiedział:
- Robi się późno, chodź na wieczorny posiłek.
- Może poczekajmy z posiłkiem ze względu na tego staruszka – zaproponowałem – Niech powie to, co chce powiedzieć i wtedy przyjdę.
- Co ty mówisz? Będziesz jadł w nocy? – Zdziwił się staruszek.
- Czemu nie? – Odparłem
- Cofam to, co powiedziałem – stwierdził. Nie jesteś trrthankarą. Jaką wiedzę może mieć ktoś, kto nie wie nawet, że jedzenie w nocy to największy grzech?
Dopóki nie jadłem w nocy, byłem tirthankarą. Powiedziałem tylko, że zjem coś w nocy i przestałem być tirthankarą. Staruszek powiedział mi:
- Przyszedłem czegoś się od ciebie nauczyć, ale teraz to niemożliwe. Teraz czuję, że to ja muszę cię czegoś nauczyć.
Kiedy ten świat stanie się iluzją, dotyczyć to będzie również waszego guru, który zniknie. To wydaje się paradoksalne: kiedy uczeń naprawdę się budzi, guru znika. Nawet guru to tylko część waszego snu. Waszego iluzorycznego świata. Krishnamurti ciągle powtarza, że żadni nauczyciele nie istnieją. To najwyższa prawda. Kiedy się przebudzicie, sami jesteście nauczycielami. Jest to jednak prawda ostateczna. Zanim się przebudzicie, nauczyciel istnieje, ponieważ istnieje uczeń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz