Nie oczekując

Przyszedł taki moment w moim życiu gdy zaczęłam odpuszczać wszystko. Przestałam gonić za rzeczami życia codziennego,  ale też za duchowymi postępami. W końcu dopiero teraz po kilku latach przyszło to, że mogę zwolnić i przestać oczekiwać. Oczekiwać czegokolwiek i od kogokolwiek. Zatrzymałam się.... I poczułam się jak w domu, poczułam, że jestem w tym magicznym Teraz o czym piszą mądre duchowe książki. 

Zmniejszyłam ilość czasu poświęconego na medytację. Kiedyś nie byłabym w stanie tego zrobić. Teraz w końcu po kilku latach regularnej praktyki poluzowałam swoje zasady. Przyszedł przełom, gdy w medytacji doświadczyłam rozpłynięcia umysłu. Po tym już nic nie jest takie same, nic nie jest aż tak ważne jak samo istnienie i chęć do życia zgodnie z aktualnym rytmem. Luz...

Wszystko się przeplata , stany umysłu, dzień i noc , medytacja weszła w dzień i jest obecna nie tylko podczas wieczornego posiedzenia. Ja jestem w niej non - stop. Teraz mnie śmieszą niektóre moje posty z przeszłości, ale chociaż po nich widać jak następował progres zmian we mnie samej i mojej świadomości.

Gdy poluzowałam te swoje więzy.... gdy powiedziałam  sobie, że mam prawo do tego, że nic nie muszę, nikomu nic nie muszę udowadniać uaktywniła się czakra splotu słonecznego, gdzie odczuwam wyraźne, przyjemnie ciepełko oraz czakra gardła, która nieustannie pulsuje. Zaczęłam zupełnie naturalnie wyrażać swoje zdanie i zaczęłam się spontanicznie śmiać. W takich momentach przychodzi myśl, ile to rzeczy ukrytych jest w nas a przykrytych blokadami w energetyce. I nic nie zaczęłam robić  w tym kierunku, zwyczajnie odpuściłam swoim oczekiwaniom. 

Gdy to następuje, to wewnętrzne puszczenie, wtedy robi się przestrzeń. O tej przestrzeni pisałam niedawno, teraz ta przestrzeń ze mną idealnie współgra, bo długi był czas, gdy nie potrafiłam się dostosować do tego. Teraz jest harmonia wchłaniania mentalnego coraz większych obszarów.

Nie oczekując niczego , opróżniamy umysł. Gdy on sam przestanie gdakać, możemy usłyszeć ten wewnętrzny głos, który ja teraz słyszę. Zaczepny, zadaje pytania, na które powoli znajduję odpowiedzi, ten który podpowiada i daje do myślenia każdym swym stwierdzeniem. 

Ja jestem, słucham, analizuję. Powoli otwieram się na rzeczy, które do tej pory były dla mnie niedostępne. Będąc do tej pory w totalnej nieświadomości, że jest coś więcej, zaczynam otwierać kolejne drzwi.