Życie wieczne

Dziś taki nostalgiczny dzień. Wczoraj wieczorem zastanawiałam się z jakiego powodu chodzimy tłumnie na cmentarze 1 listopada. Czy dla siebie czy dla umarłych ? Pamięć nie umiera nigdy .... W grobie jest tylko ciało a cała esencja człowiek zupełnie gdzie indziej. Może tuż obok w innym ciele, może jeszcze się dusza nie narodziła ponownie... Myślę że to dzień zadumy i wspomnień. Takie moje dumanie znalazło oddźwięk w dzisiejszym śnie.

Byłam razem z mężem w kostnicy, miał być pochowany mój dziadek. To tata mojego taty, dawno nieżyjący, jedyny jak do tej pory zmarły, który czasem mi się śni, choć bardzo rzadko. Potem mąż zniknął a ja zostałam sama. Patrzyłam na dziadka leżącego na jakieś drewnianej palecie, ale odczułam że to tak się robi. Ręce miał złożone jak do trumny. Nagle patrzę, a w to ciało wpływa z góry dusza, dziadek zaczyna się bardzo powoli podnosić i......  zamieniać się w małą dziewczynkę, gdy już usiadł był nią w całości. Dziewczynka miała na sobie radosną sukienkę i czarne włosy z prostą grzywką. Wstała z uśmiechem i wybiegła z kaplicy, mój wzrok za nią podążał aż zniknęła z pola widzenia. W tym momencie się obudziłam.

W drugim śnie dotarłam bardzo wysoko - była to jakaś święta rada starszych - jak byłam na dole  a oni patrzyli na mnie z góry, nie bałam się ich, cali ubrani na biało.  Powiedzieli:

Czekaliśmy na ciebie

Myślałam dziś cały dzień o tym śnie, może faktycznie dziadek " żyje " teraz w ciele takiej małej dziewczynki.

 Gdy ponownie się rodzimy opuszcza się zasłona z poprzedniego życia i nie pamiętamy go, ale dusza pamięta wszystko- tyle że jest to ukryte na głębokich poziomach świadomości. Praktykując różne odmienne stany jesteśmy w stanie do nich dotrzeć i poznać- otworzyć naszą księgę Akaszy, gdzie są zapisane wszystkie wcielenia. Dusza nie umiera nigdy...

Odrobina relaksującej muzyki.