Drabina rozwoju

Idziemy dalej. Melduję się , że dalej jestem i nie stchórzyłam po rozpoznaniu Boga fałszywego. Wielu by  w takim momencie od razu zrezygnowało z medytacji by nie przeżywać ponownie swojego wewnętrznego rozłamu. W sumie byłam na granicy ucieczki, ale.... Spojrzałam na to inaczej, że każde doświadczenie czegoś nas uczy i chowanie głowy w piasek ze strachu nie jest dobrym pomysłem. I jest teraz dobrze - ja mocniejsza i silniejsza.

W sumie przyszło do mnie coś czego nie było w książkach - książki krzyczały o drabinie rozwoju duchowego, o tym żebyśmy się zmieniali, ciągle czytałam o nowych technikach , których nawet nie wypróbowałam. Bo chyba jest taka mentalność ludzka - mieć wobec siebie jakiś plan rozwoju i tak biec w tym czekając na upragnione oświecenie. Doskonalić się nieustannie aż przychodzi do nas złość i frustracja, że nie możemy osiągnąć tej doskonałości. Dlaczego nie możemy , bo nie szukamy jej tam gdzie trzeba. Wszystko już tu jest - w nas. No i właśnie.... tak trudno jest dojrzeć to co się już ma. Taka drabina rozwoju daje też nam chyba adrenalinę , że coś się dzieje , jest plan , działanie. A jak powiem , że to nie jest potrzebne - mamy to już ? 

Yyyyyyyyyyy.... znika pęd i pojawia się zdziwienie. Tak , nie musisz już gonić za niczym i mozolnie wspinać się po nieistniejącej  drabinie. Gdy porzuciłam swoją drabinę , zniknęło ciśnienie, a zaczęłam się uczyć żyć chwilą obecną. Obserwować swoje emocje i przeżycia , pozwoliłam zaistnieć też tym , które mnie bolały i były negatywne. Przestałam je w ogóle oceniać , uczyłam się świadomości ich bycia , i akceptowałam fakt , że one są i będą częścią mojego życia. I fakt rozdrapywania ich do części pierwszych nic nie da.

I to wszystko - nie jest łatwo nauczyć się takiej akceptacji siebie , ale nie ma frustracji - przychodzi spokój i oczekiwanie. Dlatego teksty - żyj w Teraz, nie jest wyświechtanym sloganem.

Teraz gdy zdałam sobie sprawę, że nie szukam  w sobie niedoskonałości, a tym samym nie szukam sposobów do jej uleczenia- przez noszenie amuletów, stosowanie rytuałów czy przeprowadzanie procesów oczyszczania. Inteligentne  ciało samo rozpocznie ten proces bez świadomej ingerencji , kiedy przyjdzie czas. Bez żadnego parcia. Tak jak z porodem - zaczyna się naturalnie gdy przychodzi właściwy moment.

Mam teraz dziwne sny - o nieograniczonej przestrzeni, i ja w tym rozpuszczona. Dziś nad ranem śnił mi się taki bezkres, senne mnie znikanie w Pustce a jednoczesne czucie obecności świadomości i odczucia , że nie ma żadnych granic ani barier w niczym. I tam panuje taka cisza - wszystko jest jednym. W medytacji żadnego jazgotu istot astralnych i wcale za tym nie tęsknię - jeśli TO nie jest TYM czym powinno być.

Pozwól iluzjom przejść. Nie zajmuj się nimi, bo nie mają znaczenia. A jeżeli zobaczysz Buddę, zabij go.....