Szok...

Chodzę przybita 3 dzień. W miarę praktyk alfy, staję się bardziej uczuciowa i mocno odbierająca swoje emocje. Pisałam o tej książce Regresja hinotyczna. Zmieniła mnie, dumam teraz często nad sobą a raczej nad swoją duszą. Ale nie o tym dziś. ...

Bożena Figarska nie żyje - autorka  , popełniła samobójstwo w 2008 roku. szukałam jakiś informacji o niej , bo wcześniej się nie spotkałam z jej książkami. 5 lat po napisaniu tej książki.

Na okładce widzę energetyczną, ładną kobietę z pięknym uśmiechem. Widać w niej dużo optymizmu i radości. Sama pisała lekkim językiem , jej książkę przeczytałam prawie jednym tchem. Cały czas kołacze mi się pytanie dlaczego tak postąpiła ? W obliczu takiego wydarzenia jej książki są mało wiarygodne. Dziwne jest to tym bardziej , że dużo pisze o samobójstwie , żeby tego nie popełniać , bo dusza wtedy cierpi i jest odpychana przez inne dusze. Może miała jakieś problemy jak zwykly człowiek, ale przecież była wiarygodną osobą , lekarz - psychiatra po medycynie, hipnoterapeuta, ukończyła Silvę w Laredo i była wykładowcą kursu. Zarażała optymizmiem i mega energią.

A może zaczęła tęsknić za tym co jest po śmierci , między jednym a drugim życiem? Pisze o sesji gdy jesteśmy gdzieś zawieszeni , że tak naprawdę ciało jest tylko do wypełnienia zadania dusza pomiędzy wcieleniami jest razem   z innymi duszami, panuje radość i błogi spokój, porozumiewamy się telepatycznie, jesteśmy takim światełkami. Żyjemy teraz , ale będziemy  żyć dalej gdzie indziej jak umrzemy. Ja się ciągle zastanawiam , czy będę miała w innym życiu tą świadomość  życia co mam teraz. Może Bożena Figarska chciała tam się znaleźć? Sama odbyła swoje reinkarnacje , może odkryła coś co ją skłoniło do takiego kroku. Mnóstwo pytań i żadnych odpowiedzi. Nie mogę się otrząsnąć. Cytuję ostatni fragment z jej książki:


Codziennie dziekuję Bogu, że tak piękne życie mi przeznaczył. Czuję się rzeczywiście wybrana spomiędzy szczęśliwych, na co dzień bowiem doświadczam rzeczy niezwykłych. Zaglądam głęboko w ludzkie dusze, mam honor czytania ich mądrości i cierpienia. Dane jest mi leczenie zranionych serc i zagubionych istnień, odnajdywanie przeznaczonych dróg i wspieranie tych, którzy potrzebują pomocy.
Nie było tak zawsze. I moim udziałem był ból, zwątpienie, poszukiwanie i spotkanie ze śmiercią. Te wszystkie doświadczenia wyrzeźbiły  mą duszę, lecz kiedy uwierzyłam, bezgranicznie zaufałam, pokonałam wszelkie bariery- otrzymałam dar niezwykły. Dostąpiłam ogromnego zaszczytu obdarzania mnie zaufaniem przez ludzi, którzy powierzają mi swoje najskrytsze tajemnice i mają niepowtarzalną szansę spotkania Najwyższej Mądrości, która zawsze niesie im ulgę , przekazując doskonałą wiedzę i ucząc bezgranicznej miłości. Moja wdzięczność za to nie zna granic.

Więc dlaczego ???